Né à (West)malle (diocèse Antwerpen), 03/05/1910
Décédé à Kongolo, 01/01/1962
Nationalité: belge
>Profession: Orly (Fr), 08/09/1930
Sous-diaconat: Leuven, 10/03/1935
Diaconat: Leuven, 22/04/1935
Ordination sacerdotale: Leuven, 07/07/1935
Consécration à l'apostolat: Leuven, 05/07/1936
Voeux perpétuels: Leuven, 15/09/1934

Parmi tant d'autres qualités, en voici une qui caractérise bien le Père Hens: c'était la bonhomie personnifiée...
Il fit ses premières armes (1936) à Malemba-Nkulu, grosse mission de 80.000 Baluba où il fut initié par l'infatigable Père Declercq.  De là il va à Ankoro (1940), puis à Kongolo (1943) comme 'Père routier'; ensuite à Kibombo (1946) et Kindu.
Rentré en congé en 1949, l'inaction lui pesait lourdement. Il apprit qu'il pourrait rendre service au collège de Gentinnes. On avait besoin d'un chauffeur pour l'auto chargée du service de films missionnaires. Pendant des semaines, il sillonna les routes de Wallonie. Bien des maisons du pays de Liège, ou des fermes perdues au fond des Ardennes, ont gardé le souvenir de ce Flamand paisible, au parler savoureux...
Les dernières années Mgr Bouve se l'adjoignit comme secrétaire, et comme cérémoniaire.
Il servit son évêque avec un dévouement remarquable, veillant sur tous les intérêts matériels de la résidence épiscopale. Sa connaissance parfaite de la technique lui permettait en outre de rendre d'inappréciables services. Il accompagnait son évêque dans toutes ses pérégrinations. Malheureusement, quand celui-ci partit pour assister à la réunion plénière des évêques à Léopoldville, il ne fut pas du voyage. Il subit sa mort avec ses autres confrères restés à Kongolo...

---

Uit de 'Postiljon', september 1996 (jaargang 20 n°3)
Pater Jozef Hens werd op 3 mei 1910 te (West)malle geboren. In september 1922 werd hij aangenomen in het missiecollege van de Paters van de H.Geest te Lier. Hij volgde er de lessen aan het Sint Gummaruscollege.
'Jefke' was een stille, teruggetrokken jongen, zacht van aard. Door ernstige studie en volhardende ijver slaagde hij jaar na jaar.
Na zijn humaniora trad hij in het noviciaat van de Paters van de H.Geest en legde op 8 september 1930 de kloostergeloften af (Orly, Fr).
Gedurende de zes jaren hogere studies ontpopte zich stilaan zijn persoonlijkheid. Hij legde meer en meer zijn schuchterheid af om de joviale confrater te worden die hij gans zijn leven is gebleven. Hij deed zich vooral opmerken door zijn gezond verstand. Zijn aanleg voor praktische zaken kwam tot uiting. Maar bovenal ondervonden zijn medebroeders een steeds groeiende dienstwilligheid.
Op 7 juli 1935 wijdde Mgr Ladeuze, rector magnificus van de Leuvense Universiteit, hem tot priester. Na een laatste jaar studie werd hij benoemd voor het apostolisch vikariaat van Noord-Katanga.
In de herfst van 1936 scheepte Pater Hens te Antwerpen in. Zwaar is soms het afscheid van de vertrekkende missionarissen. Maar Pater Jef was alles behalve sentimenteel. Zijn moeder, klein en vinnig, was het evenmin. "Als onze Jef weent, verdient hij een pak slaag," zei ze, "hij heeft toch wat hij altijd gewenst heeft." Inderdaad, Pater Hens wilde missionaris zijn. Missionaris zal hij zijn, gedurende zijn gehele verdere leven, 25 jaar lang.
Zijn eerste post - waar hij ook de meeste jaren heeft doorgebracht - was Nkulu-Malemba, in het hartje van de Balubastreek, een grote missie, uitgestrekt als België, met een bevolking van 80.000 mensen, een typisch, zuiver Afrikaanse missie zonder Europese ondernemingen. Men sprak er de taal van het volk: het Kiluba. Met hart en ziel legde Pater Hens zich toe op de studie van die taal. Jarenlang verzamelde hij woorden, spreuken, zegswijzen enz. op steekkaarten. Velen hebben begerig naar die schat gezocht. Helaas is alles tijdens de onlusten verloren gegaan.
Dank zij die taalkennis was het contact met de inlanders gemakkelijk en mede zijn gemoedelijke omgang won hij hun vertrouwen. Geheime zeden en gewoonten, zorgvuldig verborgen gehouden voor anderen, werden dikwijls voor hem ontsluierd. Regelmatig   kreeg Pater Hens zijn beurt voor het broussewerk : de tocht van dorp tot dorp voor het toezicht op de catechisten, op de onderwijzers en het toedienen van de sacramenten. Over al dat werk werden schriften bijgehouden met soms zeer keurige verslagen over alles wat er omging.
Pater Hens was bekend als bekwaam mechanicus. De auto's werden met veel zorg door Pater Jef onderhouden. Ook de motorboot bewees vele goede diensten op de stroom onder leiding van de kapitein Pater Hens. Confraters deden beroep op zijn vakkundige hulp. Jef repareerde het voertuig maar gaf ook een praktische les over het onderhoud ervan, dan konden ze in het vervolg zelf hun voertuig in orde houden.
Later werd Pater Hens belast met de procuur van het bisdom. Hij bewees daar ontelbare en onschatbare diensten.
De laatste tijd was Pater Hens sekretaris en chauffeur van Mgr Bouve. Voor de bisschop van Kongolo was Jef een ware voorzienigheid. Moest hij Monseigneur over slechte wegen naar verafgelegen missies voeren, dan had Pater Jef alles geregeld, kon hij alles verhelpen. Met hem had men niets te vrezen. Hij, de eenvoud zelf, wars van alle ceremonieel, fungeerde als een puntig ceremoniemeester in de pontificale diensten. Op al die tochten wisten zijn confraters hem te belasten met allerlei reparaties en bestellingen.
Pater Hens vergezelde Mgr Bouve niet naar de conferentie van de bisschoppen te Leopoldstad, einde november 1961. Toen de bisschop na de conferentie, in Elisabethstad landde begon de oorlog tussen U.N.O. en Katanga. Meteen werd de verbinding van Kongolo met de buitenwereld verbroken. Pater Hens had op 26 november 1961 geschreven : "De rechtvaardigheid en de vrede zijn ver te zoeken. Rusland en Amerika rekenen niet op de Grote Baas; wij hier wel en we wachten dus rustig, vol moed en vertrouwen." Op 3 december schreef Jef nog : " we verwachten ons nog aan harde dagen. " Toen enkele dagen later een privévliegtuig de laatste blanken van Kongolo kwam halen, gaf P. Hens een vlug gescheven briefje mee : " Wij zijn hier nog altijd gerust en alles is hier rustig. Hoe lang nog ? Dat weten we niet. Tot later. "
Dat later is nooit gekomen. Op nieuwjaarsdag 1962 werd Pater Hens met al zijn confraters neergeschoten.
Het is zeker dat slechts een handvol soldaten van een opstandig deel van het nationaal leger schuld heeft gehad aan deze gruwelijke moord. Het blijkt echter uit feiten en omstandigheden, uit verklaringen van getuigen en van de daders zelf, dat zij, politieke aanhangers van een communistisch gezinde partij, gehoor gaven aan de leiders en een plan uitvoerden dat tegen de missie was gericht...